بررسی کارایی دوزهای کاهش یافته علف‌‌کش اگزادیارژیل درکنترل علف‌های‌هرز سیب‌زمینی Solanum tuberosum در مراحل مختلف رشدی

به منظور بررسی تأثیر دوزهای کاهش یافته علف‌‌کش اگزادیارژیل به­صورت پس­رویشی در کنترل علف­های­هرز مزارع سیب­زمینی، آزمایشی مزرعه­ای در سال 1392 در ایستگاه تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی آلاروق اردبیل انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار و روی رقم آگریا انجام شد. فاکتور اول هفت دز کاهش یافته علف‌‌کش اگزادیارژیل شامل صفر، 05/0 ، 1/0 ، 2/0 ، 4/0، 6/0 و 8/0 لیتر ماده مؤثره در هکتار و فاکتور دوم زمان سمپاشی در سه مرحله سبز شدن سیب­زمینی، استولون­زایی و حجیم­شدن غده بود. نتایج نشان داد که کاربرد دوز 8/0 لیتر ماده مؤثره در هکتار به ترتیب باعث کاهش تراکم و زیست توده علف­های­هرز به میزان 40/48 و 10/66 درصد شد که با دز 6/0 لیتر ماده مؤثره در هکتار تفاوت معنی­داری نداشت. در بین زمان­های مختلف مصرف علف‌‌کش اگزادیارژیل، بالاترین درصد کاهش تراکم و زیست توده علف­های­هرز در مرحله­ی سبز شدن سیب­زمینی بود که بیانگر مؤثر بودن علف‌‌کش اگزادیارژیل در مرحله سبز شدن سیب­زمینی می­باشد. از سویی دیگر، کاربرد اگزادیارژیل به میزان 8/0 لیتر ماده مؤثره در هکتار و در مرحله سبزشدن سیب­زمینی، بالاترین متوسط وزن غده در بوته و عملکرد کل غده در هکتار را ایجاد کرد اما بر تعداد غده در بوته تأثیر معنی­داری ایجاد نکرد.